Partneralimentatie is een financiële bijdrage die een ex-partner moet betalen als de ander na de scheiding niet zelf in het levensonderhoud kan voorzien. De regels hiervoor zijn vastgelegd in de wet.
Grondslag partneralimentatie
De alimentatieplicht is gebaseerd op de lotsverbondenheid die door het huwelijk is ontstaan. Ook na scheiding blijft een zekere zorgplicht bestaan voor de partner die niet zelf in het levensonderhoud kan voorzien.
Voorwaarden
Er bestaat recht op partneralimentatie als:
- De alimentatiegerechtigde behoefte heeft (niet zelf kan voorzien)
- De alimentatieplichtige draagkracht heeft (kan betalen)
- Er sprake is geweest van een huwelijk of geregistreerd partnerschap
Berekening alimentatie
| Stap | Wat wordt berekend |
|---|---|
| 1. Behoefte | Welk bedrag heeft de alimentatiegerechtigde nodig |
| 2. Behoeftigheid | Kan de ontvanger zelf (deels) voorzien |
| 3. Draagkracht | Wat kan de betaler missen |
| 4. Vergelijking | Laagste van behoefte en draagkracht bepaalt |
Hofnorm voor behoefte
De behoefte wordt vaak berekend aan de hand van de 'hofnorm': 60% van het netto gezinsinkomen tijdens het huwelijk, verminderd met de kosten van de kinderen. Dit is een indicatie, geen vaste regel.
Duur van alimentatie
Sinds 2020 (Wet herziening partneralimentatie) geldt:
| Situatie | Maximale duur |
|---|---|
| Standaard | Helft huwelijksduur, max. 5 jaar |
| Huwelijk > 15 jaar + ontvanger < 10 jaar van AOW | Tot AOW-leeftijd |
| Kinderen < 12 jaar | Tot jongste kind 12 wordt |
| Huwelijk > 15 jaar + ontvanger 50+ (geboren vóór 1970) | Max. 10 jaar |